Citta heeft héééél veel te vertellen......haar dagboek

Heey Hallo,
Nou daar ben ik dan na alle belevingen van afgelopen weekend heb ik dan nu eindelijk wat tijd gevonden een verslag te doen van de eerste week. Gister hebben jullie al een stuk kunnen zien op tv maar dit was natuurlijk lang niet alles. Voor de rest vind ik wel dat ze iedereen goed in beeld hebben laten komen zoals ze echt zijn. Ik zal beginnen met het vertrek tot aan de dag dat ik wegging. Veel plezier het is letterlijk overgenomen uit mijn dagboek

Nou daar gaan we dan het avontuur is begonnen nog snel ff kijken op planetrace.org om te kijken of ze er achter zijn waar we naartoe gaan. Dat was al bekend gelukkig we gaan naar Brasil (lalalalalalaaah). Op weg naar het vliegveld kom ik erachter dat ik mijn inentingsboekje ben vergeten het was inmiddels 11 uur en ik moest om 12 uur op Schiphol zijn. Dus snel omdraaien om het nog ff op te halen . Om 12 uur kwamen we aan op Schiphol snel naar de goeie vertrekhal (3, VARIG 25). Daar kregen we nog ff snel een tassencontrole we mochten een aantal dingen niet meenemen geen zakmessen, kompassen, scharen, nagelvijltjes en noem maar op alles wat scherp was mocht niet mee. Nadat alles was gecontroleerd gingen we naar de incheckbalie. De spanning steeg het vliegtuig vertrekt om 14.35 uur naar Brazilië. 9 uur vliegen in een veel te krappe ruimte met veel te veel man!! Economische denken noemen ze dat. Maar ja op zo'n lange vlucht kan je wel iedereen leren kennen en het klikte over het algemeen goed tussen de avo's. In Brazilië is het 4 uur vroeger dus dat scheelt. Met de bus gingen we naar een hotel. Jawel de eerste nacht mogen we in een hotel slapen. We ondervinden hier al de beperkingen we mogen onze kamer niet uit en hebben geen drinken. Totdat er iemand van de crew kwam met wat water en cola. hij zegt dat we mogen om half 9 moeten eten en daar horen we meer over het vervolg van de dag. We besloten maar na een heerlijke douche snel te gaan slapen.

Dag 2 - 2 november
Nou daar gaan we dan van start met de planetrace. We zijn alle drie vroeg op wat zo heel de planetrace zal zijn. Om een uurtje of 8 gingen we naar beneden om wat te gaan lunchen De mannen volgden gauw. na de lunch werden ons een aantal regels door de eindredacteur uitgelegd we moeten te allen tijde bij elkaar blijven en mogen de camera ploeg niet uit het oog verliezen en lopen is lopen en rennen is rennen. Om half 10 moeten we naar het balkon van het hotel waar een aantal spullen liggen en onze zwarte tas.
We moeten spullen pakken voor 2 dagen en mogen kiezen tussen de volgende items;

·   2 tenten	·   2 pannensetten
·   beetzalf	·   2 gasflessen
·   zakmes	·   touw
·   klippen voor het touw	·   GPS

Na een overleg besloten we de volgende items mee te nemen 2 tenten, 1 pannenset 1 gasfles, GPS, zakmes, touw en de klippen. Tim gaf een soort van gemene hint voor het touw. Helaas trapte we daar allemaal in want we hebben dus een week lang voor Jan Lul dat touw mee gesleept en dat touw maakte je tas toch al gauw 5 kg zwaarder.
Iedereen mocht nog een aantal spullen uit de tas pakken. Ik pakte zo weinig mogelijk omdat je alles weer gewoon moet meeslepen. Iedereen pakte zijn slaapzak en alleen PP pakte een matje om op te slapen. Ellen nam haar toilettas mee en nog wat andere deden dat ook waarover ik mij verbaasde. Die tassen zijn zwaar en er zit een hoop onzin in wat je niet nodig hebt.

Dit was bij een fort bij de kust waar Tim het programma moest inleiden. Dat duurde ff want Tim was niet zo goed in het onthouden van zijn tekst. We kregen geld en de coördinaten van het eerste waypoint. We moesten gaan lopen door de stad Natal. Op een gegeven moment liepen we verkeerd in de stad we moesten naar het volgende waypoint op het strand en vanaf dat waypoint over het strand blijven lopen. Omdat de GPS niet aangeeft wanneer er een berg of rivier is liepen we tegen een berg aan waar we niet overheen konden. We vroegen aan een local hoe we het snelst bij het strand kwamen. Die local wees ons de goeie weg.  PP werd een beetje geïrriteerd omdat het allemaal te lang duurde maar die local wees ons wel de goeie weg. Een aantal van de groep vertrouwde de local niet( hoe dom kan je zijn) . Dus we liepen de verkeerde kant uit na ongeveer 1 a 1 1/2 uur zijn we bij het strand aangekomen vanuit daaruit zijn we over het strand gaan lopen naar het laatste punt van de dag zo'n 11 km verder. Het was erg warm zo'n 40 graden en met een rugzak van 10 kg omdat ik het touw had. Later heeft iemand het over genomen van mij. We kwamen daar bijna 3 kwartier te laat binnen.

Als verrassing moesten we die nacht op het strand slapen. We zijn die avond eerst wat gaan eten in een restaurant ff wat koolhydraten binnenhalen dus ff wat spaghetti genomen. Daarna hebben we snel de tenten op gaan zetten en moesten we ons eerste 1 op 1 interview geven met de regisseur van het programma. Toen iedereen geweest was gingen we lekker slapen nou ja lekker. Ik dacht ik ga eens lekker in de buitenlucht slapen dus ik was op het strand gaan slapen totdat er om half 3 een grote kakkerlak op mijn voorhoofd liep ik sloeg hem van mij af en hij ging op weg naar PP dus ik zeg tegen PP dat er een beest naar hem toe kwam en hij vloog de lucht in toen hij dat beest zag aankomen dat was wel erg grappig. hij heeft de rest van de nacht op een plaatselijk bootje geslapen en ik ben de tent ingedoken.

We werden om half 6 wakker iedereen was super brak want zand slaapt toch niet zo lekker bahalve PP want die had heel  wijs zijn matje meegenomen. De crew wordt er redelijk ziek van dat we de hele tijd zeggen dat we op vakantie zijn wat we nu al 3 dagen zeggen. Omdat we gister te laat binnen waren moesten we een uur later beginnen. Dus dat wordt flink gas geven om toch op tijd op het checkpoint aan te komen. Om half 10 mochten we vertrekken Tim had weer naar NL gebeld en de telefoon werd aan Vincent gegeven vandaag mochten we beginnen met buggy's. We hadden nog steeds geen kaart van Natal en omgeving dus leek het mij wel handig om die als eerste te halen maar de groep besloot anders en we gingen op weg. Na ongeveer een kwartier rijden kwamen ze erachter dat het toch wel handig is om een kaart te hebben . Gelukkig had ik opgelet toen we weggingen en had ik een toeristen bureau gezien toen we het stadje uitreden. Dus snel terug naar het toeristen bureau en snel een kaartje halen. Op een gegeven moment moesten we het strand op en daar was het waypoint op het strand mochten we de 2e envelop openmaken. We moesten een overtocht maken met de buggy's via een bootje. Dus wij verder over het strand crossen dat was wel super gaaf.

Op een gegeven moment kwamen we bij een boot aan snel naar de overkant en vanaf de overkant moesten we gaan lopen. Omdat de coördinaten verkeerd waren doorgegeven werden we door de crew geholpen we moesten over het strand gaan lopen maar we wisten niet hoever en dat zeiden ze ook niet. Op een gegeven moment kwamen we bij het waypoint aan en vanaf daar moesten we de piraten route volgen op weg naar de laatste checkpoint van de dag. We kwamen aan in een mooi Hippie stadje Pipa. Het CP lag op een hele mooie locatie zoals ze eigenlijk allemaal liggen. Het was op een hele mooie rots met uitzicht op zee. We waren een uur te vroeg dus we krijgen vrijdag 10 minuten erbij Jippie!!! Op deze locatie kregen Henk-Jan en ik nog een kort interview hoe het ging met ons en de groep. Alle vragen werden direct overlegd nadat we een interview hadden gehad dus dat was wel fijn. Aan mij bleven ze constant vragen waarom niemand naar mij luistert terwijl ik toch vaak gelijk heb. Ik werd er op een gegeven moment een beetje moe van. Alles wat we deden was in groepsoverleg en met stemmen. De meeste stemmen gelden dus als ze niet luisteren naar mijn mening, waren er wel meestal meederen die mijn mening deelden.
Tim had ons beloofd dat we vanaf deze locatie terug mochten gaan met de buggy's maar onder het motto van de vakantie moesten we de benenwagen maar weer eens gebruiken. We gingen nog ff snel wat boodschappen doen voor de volgende dag  Ellen en PP kregen daar nog ruzie  omdat die man ons aan het afzetten was maar dat was gelukkig snel uitgepraat. Toen we verder liepen op weg naar de camping mochten we nog snel een paar items uit onze zwarte tas halen ik haalde mijn camelback eruit en toch nog maar ff  mijn matje. Lekker slapen is toch wel belangrijk. Op de camping was de banden ceremonie Michele en ik moesten de rode banden dragen. Helaas geen lekker gevoel kan ik je zeggen. Maar het was nog het begin van de week dus er kan nog een hoop veranderen. Iedereen ging na een goed gesprek onder elkaar naar bed.

s'Morgens werden we weer om half 6 wakker voor de verandering. Om half 9 werd er door Tim naar NL gebeld voor de coördinaten. Er waren alleen nog geen coördinaten gevonden dat was flink balen. Na een uur wachten kreeg Vincent de telefoon en werden de coördinaten doorgegeven we moesten met de bus. We gingen snel op zoek naar een bus en voornamelijk water want we hadden helemaal geen water meer. In Pipa vonden we een toeristen bureau waar ze kaartjes verkochten voor de bus van Guinhana naar Recife. we moesten alleen eerst in Guinhana zien te komen. Iedereen was het er mee eens dat we die kaartjes daar moesten kopen voor het geval we geen aansluiting hebben want die vrouw belt vanaf daar om de reservering door te geven zodat de bus wel stopt in Guinhana. We moesten alleen nog een bus vanaf Pipa naar Guinhana  we mochten alleen geen kleine busjes halen alleen maar de grote dus dat was balen want die kleine busjes gingen om het kwartier en als we die gehaald zouden hebben zouden we het checkpoint wel op tijd halen. We moesten dus in Pipa 1 1/2 uur wachten totdat de bus vertrok pure tijdsverspilling dat was balen!!. In Guinhanra moesten we ook weer een uur op de bus wachten en toen kreeg ik weer een interview. Ze moeten me wel hebben en HJ ook . Eindelijk kwam de bus en we konden gaan. De busreis duurde 3 1/2 uur iedereen kon weer wat bijtanken van de afgelopen dagen. De buschauffeur reed echt als een idioot maar nu vraag ik me toch al af ofdat je daar überhaupt een rijbewijs kan halen, iedereen rijdt als een idioot daar.

Op het station hoopten we de gele vlag te zien maar het was helaas een groene, we moesten dus nog een CP halen. We moesten met de taxi en een 6 persoon taxi die dus niet reden na enig overleg mochten we dan toch in 2 taxi's achter elkaar aan. We dachten dat die buschauffeur al gestoord was maar die taxi chauffeurs waren nog gestoorder en wij hadden er eentje die camera geil was wat een verschrikking. We gingen dwars door Recife op weg naar Olinde alle auto's in de stad hadden deuken er was er geen een zonder deuken. In deze stad leven wel 3 miljoen mensen. Op een gegeven moment komen we aan bij een kerkje  Het laatste CP gelukkig na een lange dag en te laat aangekomen te zijn. . We gingen daarna met de hele crew op weg naar een hotel nou ja dat zei Tim, alleen halverwege worden we gedropt en moeten we steil omhoog naar een huis lopen we slapen in de tuin van mensen. We besluiten toch om maar op te houden met zeggen dat we op vakantie zijn. We hadden wel een super mooi uitzicht en het was super helder. We gingen snel de tenten opzetten en wat eten maken daar kreeg ik de eerste mot met PP. Nou vond iedereen hem al redelijk irri worden door dat sigaretten gezeik maar nu ging het over eten. Hij ging eten maken en deed donders weinig water bij de noodles dus ik zei dat er meer bij moest maar hij begon te zeiken dat ik mijn mond moest houden  even later ging HJ erbij zitten en deed zonder te vragen wat water erbij dus PP uit zijn plaat en later deed hij er zelf toch ook maar wat water bij. Niet echt een goed sfeertje maar we gingen maar snel slapen. Hopen dat iedereen zich morgen wat vrolijker voelt.

Dag 5 - 5 november
Die ochtend werden we weer om half 6 wakker. Uitslapen zit er niet bij in deze "vakantie" (haha). Beneden aan de berg was een winkeltje waar we de eten waren voor de dag konden kopen. Omdat we in de dagen ervoor teveel geld hebben uitgegeven aan uit eten en de taxi moesten we heel zuinig aan gaan doen. We gingen naast het winkeltje in een verlaten gebouw wat eten water en brood. Ik moest naar de wc en achter het gebouw waren nog een paar oude wc. Dus ik ging boven de wc hangen springt er een kikker uit. Ik heb wat met beesten geloof ik. Om 9 uur arriveerde de crew en we moesten weer naar boven toe lopen voor het mooie shotje. Stomme shotjes het was echt steil omhoog in 40 graden en dat shotje hebben ze niet eens uitgezonden. Daar moesten we ook een klein promo filmpje opnemen dat was wel erg leuk. Daarna moesten we met de crew in de bus op weg naar het vliegveld in Recife. Op het vliegveld moesten we uitzoeken waar we naartoe gingen. We kwamen erachter dat we naar Fernando de Noronha moesten een uur vliegen vanaf het vasteland. In het vliegtuig kregen we eten en drinken dat was wel fijn. De copiloot viel ook erg in de smaak bij mij en de andere meiden.

Daar aangekomen moesten we weer een einde lopen naar het eind CP. We besefte dat we een hoop tijd hadden verloren en daarom flink moesten doorlopen. Hier kregen we ook weer een discussie op een kruispunt het was of de onverharde weg volgen naar de coördinaten of over de verharde weg die iets later naar links zou gaan. Ik vond dat we de verharde weg moesten volgen maar de rest vond de onverharde weg. Ik zei dat die weg altijd wel naar iets lijdt een haven of een ander stadje er was namelijk maar 1 verharde weg op het eiland. Op een gegeven moment kwamen we bij een ford aan en wij dachten dat het daar was al ga de GPS aan dat het er nog niet was maar omdat ze altijd mooie plekjes uitkiezen voor de CP gingen we toch maar naar het ford. Helaas was dat het niet en we moesten toch naar de haven lopen. Dat was flink balen. Vincent had de GPS en gaf hem aan mij omdat hij ervan baalde dat we verkeerd waren gegaan. Uiteindelijk na nog 3 km lopen kwamen we bij een kerkje aan daar was Tim met de vlag en met de mededeling dat we te laat waren omdat het op dat eiland een uur later is. Daarna mochten we met de auto op weg naar een militaire basis om wat te gaan eten. We besloten om de macaroni die we aan het begin van de week hebben uitgekozen te gaan eten. PP en M maakte het eten en de rest zet de tenten op. Na het eten had iedereen nog honger. Ik dacht laat ik mijn charmes eens in de strijd gooien om bij de kok wat eten te bietsen. Dat lukte we kregen een grote schaal met spaghetti. We waren echt aan het sjansen toen de schaal leeg was kwam de eindredacteur ff langs voordat ze uit eten gingen en zij vroeg of dat de macaroni was die we hadden gekregen wij konden onze lach nauwelijks inhouden. Toen zij weg waren kregen we ook nog eens een bak lasagne van de kok nou toen was iedereen der honger wel gestild. We hadden alleen nog geen douche dus ik heb weer mijn stoute schoenen aangetrokken en ging vragen of ie een douche wist we kregen de sleutel van zijn kamer en mochten bij hem douchen. Iedereen heeft bij hem gedoucht en we zijn daarna heerlijk gaan slapen.

Dag 6 - 6 november
Die ochtend gingen we met de auto op weg naar een supermarkt om wat inkopen te doen. Daarna moesten we ons verzamelen op een plein waar we de volgende coördinaten kregen. We moesten naar het fort lopen waar we gister ook waren geweest. Daar aangekomen kregen we de volgende aanwijzing we moesten op zoek naar de schildpad op het plaatje dat bleek bij een informatie centrum te zijn waar we lopend naartoe moesten. Daar aangekomen kregen we een informatie filmpje te zien over de schildpadden en werden we rondgeleid. Toen dat voorbij was kregen we de coördinaten van het volgende checkpoint we moesten naar de haven toe lopen. Op het strand van die haven kregen we weer telefoon maar het CP was nog niet gevonden. Toen het CP eindelijk was gevonden kregen we 3 vragen elke vraag stond voor 2 peddels die we konden verdienen. We hadden alle vragen goed beantwoord. We stapten snel in de kano?s en gingen weg. PP en M sloegen al na 3 meter om dit gebeurde zo nog 3 keer. daardoor moesten we elke keer stoppen om te wachten. Ik zat met Vincent en HJ zat met Ellen. Op een gegeven moment moesten we weer aan land maar de golven waren wel 2 tot 3 meter hoog, we mochten niet met de kano?s en moesten een heel stuk zwemmen. Omdat ik wel eens gebodyboard heb ging ik wachten totdat ik een hoge golf had en zorgde dat ik boven op die golf kwam te liggen daardoor wordt je aan het eind een soort van in het water gesmeten ik was een tijdje onder water en Tim en iedereen dacht dat ik verzopen was. (ha ha) maar ik wist wat er zou gebeuren dus ik had goed adem gehaald. dat was wel er leuk. daarna moesten we weer gaan lopen naar een baai waar allemaal schildpadden zitten. Daar aangekomen trokken we allemaal een wetsuite aan en we mochten met de schildpadden snorkelen. Maar omdat er veel wind stond konden we niet zien omdat de golven te wild waren en we mochten niet voorbij een pion op het water en juist daarachter waren de schildpadden. We hebben daar dus geen schildpas gezien behalve die ene die ze uit het water hadden gehaald. Aan het einde van de dag moesten we nog naar de dolfijnen baai lopen waar 'dolfijnen altijd tegen de avond en ochtend komen om te rusten alleen waren er op dat moment geen dolfijnen. Na een tijdje gingen we terug naar de militaire basis waar we weer gingen slapen. Dit keer werd er duidelijk gezegd dat we geen eten meer mochten bietsen gelukkig mochten we daarvoor wel even naar de supermarkt en daar hebben we ons laatste geld opgemaakt. We hebben die avond een hele gezellige avond gehad we voelde ons toen echt een groep. Iedereen ging met een goed gevoel en een lekkere douche (haha, ze hadden niet gezegd dat dat niet mocht) naar bed toe.

Dag 7 - 7 november
Iedereen werd weer vroeg wakker zoals gewoonlijk. Ellen had niet goed geslapen omdat ze het duidelijk moeilijk heeft met de stemrondes die vandaag gaan gebeuren. Nadat we alle spullen hebben gepakt en wat hebben ontbeten  moeten we in de auto op weg naar de dolfijnen baai. Daar aangekomen blijken er 40 dolfijnen in de baai rond te zwemmen echt te gek. Super mooi gezicht en ze zijn allemaal aan het springen en lijken super blij. Vervolgens krijgen alle avo's een gesprek voor de camera. Aan iedereen wordt gevraagd aan wie ze de banden zouden geven. Vincent komt terug en zegt gelijk dat hij heeft gezegd dat ie ze aan mij en aan PP zou geven. Ik weet op zat moment al genoeg ik weet dan al dat het 2 tegen 2 zal worden Ellen en HJ stemmen op mij en PP en Vincent stemmen op M. Dat zou dan betekenen dat diegene met de meeste stemmen de doorslaggevende stem heeft. HJ krijgt die ochtend de telefoon en ik heb hoop dat hij de populairste blijft die dag. Hij heeft immers over de hele week genomen de meeste telefoontjes gehad. HJ stelt mij op mijn gemak en zegt dit nogmaals tegen mij

Vervolgens gaan we in de auto op weg naar het vliegtuig. In het vliegtuig weet ik te regelen dat we allemaal 2 maal te eten krijgen en extra drinken. De piloot die wij op de heenweg allemaal erg leuk vonden vraagt aan mij of ik wil kijken als we gaan landen. Nou dat wil ik wel nog nooit meegemaakt haha wel lache. ik krijg gelijk een briefje in mijn handen gestopt met zijn e-mail adres. Love is in the air!! ( letterlijk en figuurlijk haha). Nou ja wie weet. Toen we op het vliegveld aankwamen was het weer een back to reality. We kregen de volgende hint we moesten met een busje naar een speedboot. In dat busje hoefde we eigenlijk alleen maar te zeggen dat we naar een boot moesten en we werden gelijk er naartoe gebracht. De GPS kon gewoon uit!! Daar aangekomen moesten we onderhandelen voor de speedboot. Dat was ook helemaal niet lastig we gaven gewoon een horloge en die man was tevreden. Op de boot was het werelds over de rivier en een mooi uitzicht naar de natuur. Opeens wees het GPS geheel naar links en wij voeren gewoon door helaas daardoor moesten we wat verder lopen. Dit koste te veel tijd. We moesten daarna heel hard lopen om toch nog een poging te wagen om het CP op tijd te halen. PP en M hadden het heel erg zwaar en ik en Ellen liepen voorop om het tempo te bepalen. We hebben nog aangeboden om de tas te dragen maar dat wilde ze niet we wilde het tempo namelijk hoog houden. Op een gegeven moment begon de achterban te zeiken dat we te hard liepen en vooral op mij maar Vincent kapte dat gauw af door te zeggen dat ik al heel de tijd met het touw liep. Toen we waren aangekomen en te horen kregen dat we te laat waren begonnen ze er weer over. M zei dat we een team waren en dat we op elkaar moesten wachten waarop wij weer zeiden dat we dat ook nog hebben gedaan maar dat we het tempo hoog moeten houden en dat als we stoppen iedereen wil stoppen en we hebben aangeboden om de tas te dragen en dat je ook in teamverband dingen moet kunnen afstaan om zo toch als team je einddoel te bereiken. Gelukkig is dit gesprek gauw opgelost en was iedereen het er wel mee eens dat we meer als team moeten denken.

Hierna kwam de stemmingsronde. De banden waren nog niet verwisseld. Helaas maar ik had nog hoop omdat ik dacht dat HJ nog het populairst was maar helaas het was niet zo. Nou de rest en de emoties hebben jullie op tv kunnen zien. Ik heb me die avond nog zeer klote gevoeld en de dag erna ook nog gelukkig mocht ik zaterdag nog afscheid van de nemen en ze hebben me allemaal een briefje gegeven met een persoonlijk tekst erop. Het was zeer lastig om die zonder tranen door te lezen. Maar ja het blijft een spelletje en van dit korte avontuur heb ik toch een hoop geleerd en een aantal goeie vrienden aan overgehouden.

Tijdens de reis registreerde Citta een aantal favoriete uitspraken:

• MOOI: op de dag dat we allemaal bij Bever waren moesten we allemaal op de foto voor de Panorama, die vent heeft toen wel 100 keer het woord mooi gebruikt dus bij elk moment zeiden wij MOOOOOIII, erg grappig.
• Donders....: uitspraak van HJ, hij zette het voor veel woorden.
  
• Klap (in je hand).............5 ..4...3: dat werd gezegd voordat er een opname werd genomen wij gingen het op een gegeven moment overnemen bij van alles en nog wat.
• Luistershotje: we moesten soms ff blijven praten voor het geluid
• Kijkshotje: Als we een opname hadden gedaan moesten we ff blijven zitten en werd er een kijkshotje gedaan natuurlijk gingen wij dit ook overnemen bij alles wat we zagen.

Na een week vol ontbering en zeker samenhorigheid en lol, is het Citta die helaas als eerste naar huis moet. Met twee stemmen voor en twee stemmen tegen was het Vincent die als vergaarder van de meeste stemmen de doorslaggevende beslissing moest nemen. Geen gemakkelijke taak denk ik.
Maar Citta heeft een wereldweek meegemaakt, die kan niemand haar meer afnemen. Een week om zuinig in haarzelf op te slaan.

Maar wij willen ook wel eens weten wat er in die week allemaal is gebeurd. Vanuit haar ogen willen we graag meegenieten van de ups en de downs, van het afzien en van de lol.
Zij heeft dan ook zoveel mogelijk vragen van het forum geplukt en beantwoord. Hierbij het resultaat:

Test: Jammer Citta dat je als eerste bent afgevallen. Ik heb nog wel een vraagje aan je. Zoals je zei op de chat voor je wegging, ben je. toen je wist dat je mocht meedoen, gaan cardio-fitnessen. Heb je het idee dat je daar (zo kort van te voren) nog wat aan hebt gehad? (Was ik gewoon even nieuwsgierig naar  )

Voordat ik wegging heb ik idd 2 weken elke dag 2 uur in de sportschool gezeten om wat aan mijn conditie te doen. Ik wist wel dat ie al goed was maar ging toch nog ff proberen deze te optimaliseren. Ik heb er zeker wat aan gehad ik heb eigenlijk de hele week voorop gelopen en het tempo bepaald meestal samen met Ellen.


Jeroen234: Citta op schiphol liep je nog als enige op je eigen schoenen ben je dat blijven doen ?

Op het vliegveld had ik als enige mijn normale schoenen aan. Die heb ik gelukkig niet tijdens de race aangehouden anders had ik ze waarschijnlijk achteraf weg kunnen gooien. Maar dat zijn mijn lieverlings schoenen en ze zitten heerlijk en ik heb ze tijdens alle voorrondes aangehad dus was ook een soort van bijgeloof.


Lukiam: Werd je alleen op het vliegtuig gezet terug naar NL of reisde er iemand van de crew met je mee (ik kan dat laatste me wel niet voorstellen, maar wil het wel graag weten)?
En dan land je ook nog met vertraging in Lissabon en moet je úren wachten op de volgende vlucht....
Met het evt. balen van als eerste uit de race zijn, het overbruggen van het tijdsverschil (jetlag) én de vertraging nu ook nog eens: had je niet ontzettend de pest in Lissabon?

Toen ik zaterdag naar huis ging is iemand van de crew in NL mij op komen halen dat was wel heel erg fijn en erg gezellig. Wel jammer dat we de aansluiting op Lissabon hebben gemist maar ik heb wel weer een hele leuke Italiaan ontmoet in het vliegtuig. Ik heb wat met mannen in een vliegtuig. (haha) Maar we hebben niets gedaan hoor!! Don?t worry!!


Lukiam: Ga je je nu als fan inzetten voor een andere avonturier en zo ja: voor wie?

Ik ga zeker stemmen op HJ en Ellen niet alleen omdat zij mijn maatjes waren maar ook omdat het gewoonweg geweldige personen zijn. Ellen lag bij iedereen goed in de groep en heeft echt een beren conditie er zijn weinig mensen die ik ken die zo?n conditie hebben en zo sociaal zijn echt een super vrouw. HJ is ook in een super conditie en altijd vrolijk echt de clown van de groep heel sociaal en echt een teambuilder. De rest heeft natuurlijk ook wel kwaliteiten maar voor een planetrace heb je aan deze kwaliteiten het meest.


Mapel: Wat is je leukste herinnering?

Mijn leukste herinnering is denk ik toch wel de donderdag avond toen we gezellig met zijn alle waren en het kanoen was ook geweldig op een gegeven moment kanoede we langs een rots waar de zee inkwam er kwam echt een spookachtig geluid uit en stoom. Echt super mooi

Dikke Kus
Citta