Marco Polo.... point of view

In den Beginne
Race rond de planet. Meteen waren mijn oude oren gespitst, herinneringen aan lang vervlogen tijden kropen waar het bloed eigenlijk al lang niet meer kwam. Heel lang geleden reisde ik zelf de wereld rond in een race om als eerste voor mijn land rijkdommen uit verre landen mee te nemen en onze kennis en geloof daar te verspreiden (Tussen u en mij gezwegen we hebben veel meer verspreid dan geloof, nl angst, corruptie, hebzucht en syfillis )

In deze moderne snelle tijden waarin competitie en het recht vd rijkste hoogtij vieren is alles al snel een race. Zeker als er geld mee te verdienen is. In de glorietijd van het kolinialisme voeren we de zeeen over uit naam van oorlog. Maar ja wat is nu het verschil tussen oorlog en een race, toch enkel dat er bij een race wat meer regeltjes zijn ??

De stijd zou het zelfde moeten zijn. In deze race gaan 6 avonturiers de strijd aan met .....   Ja met wie eigenlijk, want ze reizen gezamelijk naar onbekende doelen en bereiken dat dus gelijktijdig. Laten we het er op houden dat ze tegen zichzelf strijden (En daarmee is voor iedereen de uitdaging evengroot, want de challenge is aangepast aan de capaciteiten, gelukkig maar he PP ).

Maar nog iets wat afwijkt van de grote zeetochten van weleer, het reisdoel. In mijn hoogtijdagen was het dan wel niet altijd duidelijk hoe we er zouden geraken ( Remember de verkeerde afslag die Chris C nam? en waardoor we hedentendage met George W B zitten opgescheept).  Het reisdoel stond ons echter altijd duidelijk voor ogen. Hoe anders is dat voor onze 6 vrienden. Als zij de fans achter hun pcs niet hadden, bleven zij gewoon vastgeroest staan op de plaats. Niets wisten zij zelf , zij waren -zoals vandaag de dag zoveel mensen, overgeleverd aan het systeem en het was de strijd van de kleine man tegen the system (En door schade en schande komen we er allen achter dat uiteindelijk het systeem de winst binnenhaalt. 1 geluk dan weer; het is dus niet altijd Duitsland dat wint ) .

Let the race begin !!!!

Deze week in het nieuws.

• Racen heeft te maken met tijd en met zweet. De deelnemers meenden alle tijd van de wereld te hebben en kwamen dus vaak te laat aan.
• Citta besefde dit herhaaldelijk en spoorde haar mede reizigers aan tot handelen, maar zij was roepende in de woestijn (Voorzover mij bekend was er echter geen woestijn in dat deel van Brazilie. en deze opmerking moet dan ook worden gezien in de spreekwoordelijke betekenis)
• Nu de rezigers in een spreekwoordelijke woestijn zaten, hadden ze beter water mee kunnen nemen. En ervaren reizgers weten dat wat je ook koopt, waar ook ter wereld, de duurste plaatsen zijn in hotelbars, toeristencentra etc.
• Ellen was het woordenboek van dienst in Brazilie. Voor velen anderen kwam het niveau niet verder dan "Donde es mi cabezza? ( Vrij vertaald , Waar is mijn hoofd?)
• Aan de natheid van de kleren was te zien dat het afzien moet zijn geweest, al is afzien natuurlijk relatief, want voor Peter-Paul is 2 km zonder saffie al afzien (Voornamelijk bij de mannen heb ik het idee dat de nate kleren meer kwamen door het nogal slordig drinken uit de duur betaalde waterflessen, dan door de inspanning, die ik niet gezien heb )
• Het is verder ook een raar fenomeen dat degeen die het slechts gaan in de race, het meeste krijgen. Zo zijn er de schildpadjes voor hen en de rode armbandjes. Abba zong toch al "The winner takes it all" maar Planetrace denkt daar anders over.
• Peter-Paul is nog opgevoed met de koloniale waardes van ruilhandel en biedt zijn horloge aan voor een bootreis.
• Geld is schaars en moet dus duidelijk goed besteed worden, wat leidt tot dilemma's, snoep of sigaretten. ( Een kaart werd niet gekocht omdat de moderne tijd zaken heeft als Gps en omdat ze solidair willen zijn met het feit dat de gidsen ook nauwelijks een bruikbare kaart hebben.)

Eliminatie
Aan het eind wordt wederom conatct gemaakt met de controlroom en wordt gevraagd wie de minste stemmen hebben. Het blijken nog steeds degene te zijn die dat al eerder hadden ( Enkel als je wint heb je vrienden en zonder vrienden geen stemmen. Its a cruel world out there, even in Brasil).

Beide dames bleken behoorlijk gemingled te hebben en de stem van de man met de machtigste aanhang (Ja ja hoe meer mensen achter je hoe meer macht , dat weten de italianen ook sinds ze in Abessinie verloren van een volk gewapend met niets dan schaamlappen en speren). Citta moet vertrekken, de tranen vloeien en de woestijn leeft langzaam weer op.

Volgende keer: Wordt de soep in Chili heter door de Chileense peper???